Στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας το 1944

Αθήνα, ξημερώματα Κυριακής 8 Οκτωβρίου 1944,. Εξω, το σκοτάδι ήταν ακόμα βαθύ.   Το κλειδαμπάρωμα μιας σιδερένιας πόρτας τάραζε την ησυχία της πρωτεύουσας, που από καιρό, βρισκόταν ήδη υπό γερμανική κατοχή. Φρεσκοξυρισμένος όπως πάντα, με το λευκό μαντίλι στο πέτο και με το κλασσικό λευκό καβουράκι στο κεφάλι του, ο Αντώνης Βρεττός άφηνε το ένα σπίτι του και έπαιρνε το δρόμο για το άλλο του σπίτι, το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας,. Ως διευθυντής του ιστορικού γηπέδου εδώ και αρκετά χρόνια, και έχοντας ζήσει σχεδόν τη μισή του ζωή εκεί, ο Βρεττός ένιωθε ένα σφίξιμο στην καρδιά κάθε φορά που αντίκριζε, αντί για αθλητές με πράσινες φανέλες και τριφύλλια, στρατιώτες με μελανέρυθρες σβάστικες και πολυβόλα MP -40, τα αγαπημένα όπλα της Βέρμαχτ,. Γνωρίζοντας κάθε χιλιοστό του γηπέδου του Παναθηναϊκού καλύτερα από κάθε άλλον, είχε διαμορφώσει, παρέα με μέλη της διοικούσας επιτροπής του Τριφυλλιού και απλούς φίλους της ομάδας, ένα κρυφό και απρόσιτο δωμάτιο σε χώρο αντίστασης και ανάτασης εθνικού φρονήματος! Εκεί, οι ηρωϊκοί και παράτολμοι Παναθηναϊκοί είχαν τη δυνατότητα να ακούν από ένα λαθραίο ραδιοφωνάκι τα νέα του BBC, περιμένοντας καρτερικά την πολυπόθητη απελευθέρωση,. http://www.dailygoal.gr/shownews.php?new_id=10184

Αφιέρωμα στο γήπεδο της λεωφόρου - http://www.youtube.com/embed/pIO54JanIYM

http://www.youtube.com/embed/0blGReQS3EI

http://www.leoforos.gr/article/7421/mia-zoe-adistase
http://www.sport24.gr/football/article354154.ece